سامانه همایش های دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

صفحه اصلی / دومین همایش بین المللی و سومین همایش ملی زیستن با کیفیت از منظر روانشناسی،مشاوره و مددکاری اجتماعی

اثربخشی درمان هیجان‌مدار بر مولفه‌های تفکیک خویشتن در زنان سرپرست خانوار با نشانه‌های بدنی شهر اصفهان

نویسندگان :

لیلا رضایی وشاره¹ فاطمه ایزدی²

1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

کلمات کلیدی :

درمان هیجان‌مدار،تفکیک خویشتن،زنان سرپرست خانوار،نشانه‌های بدنی

چکیده :

چکیده هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان هیجان‌مدار بر مولفه‌های تفکیک خویشتن (واکنش‌پذیری عاطفی، جایگاه من، گریز عاطفی و هم‌آمیختگی با دیگران) در زنان سرپرست ‌خانوار با نشانه‌های بدنی شهر اصفهان بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی به صورت پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل و روش نمونه‌گیری هدفمند بود. بدین منظور از بین جامعه آماری این پژوهش که کلیه ی زنان سرپرست‌خانوار با نشانه های بدنی شهر اصفهان براساس معیارهای ورود و خروج، ۳۶ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای این پژوهش، پرسشنامه نشانه‌های بدنی ملاک B (SSD-12)، پرسشنامه استاندارد تمایزیافتگی خویشتن اسکوون و اشمیت (۲۰۰۳) بود. پس از اجرای پیش‌آزمون، افراد گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای به صورت گروهی تحت آموزش‌های درمان هیجان‌مدار (EFT) قرار گرفتند. در نهایت پس از اجرای پس‌آزمون، داده‌ها با روش تحلیل کواریانس چند متغیره از طریق SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درمان هیجان‌مدار موجب افزایش مولفه‌های تفکیک خویشتن (واکنش‌پذیری ‌عاطفی (0/36)، جایگاه‌من (0/20)، گریزعاطفی (0/18) و هم‌آمیختگی با دیگران (0/29)) در زنان سرپرست خانوار با نشانه‌های بدنی در گروه آزمایش در مرحله پس‌آزمون شده و این تغییرات از نظر آماری معنادار هستند (0/05>P ). لذا می‌توان از این روش به عنوان یک روش مداخله‌ای و درمانی برای افزایش مولفه‌های تفکیک خویشتن (واکنش‌پذیری عاطفی، جایگاه‌من، گریزعاطفی و هم‌آمیختگی با دیگران) در زنان سرپرست خانوار با نشانه‌های بدنی شهر اصفهان در زنان با نشانه‌های بدنی استفاده کرد.