سامانه همایش های دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

صفحه اصلی / دومین همایش بین المللی و سومین همایش ملی زیستن با کیفیت از منظر روانشناسی،مشاوره و مددکاری اجتماعی

اثربخشی واقعیت درمانی بر سازگاری اجتماعی، خودکارامدی و کیفیت روابط اجتماعی در زنان مطلقه شهر اصفهان

نویسندگان :

لیلا پرنده¹ میلاد عابدی قلیچ قشقلایی²

1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر 2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

کلمات کلیدی :

واقعیت درمانی،سازگاری اجتماعی،خودکارامدی،کیفیت روابط اجتماعی،زنان مطلقه

چکیده :

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی واقعیت‌درمانی بر سازگاری اجتماعی، خودکارآمدی و کیفیت روابط اجتماعی در زنان مطلقه شهر اصفهان است. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ است که حداقل یک سال از زمان طلاق آن‌ها گذشته باشد. نمونه پژوهش شامل ۳۰ نفر از این زنان است که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. مداخله واقعیت‌درمانی طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر (1982)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (کلارک و همکاران، 1953) و پرسشنامه کیفیت روابط پیرس (1991) بودند. داده‌های حاصل از پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS26 و آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که واقعیت‌درمانی تأثیر معناداری بر بهبود سازگاری اجتماعی، افزایش خودکارآمدی و ارتقای کیفیت روابط اجتماعی زنان مطلقه دارد (p<0.05). به‌عبارت‌دیگر، زنانی که در جلسات واقعیت‌درمانی شرکت کردند، در مقایسه با گروه کنترل، بهبود چشمگیری در خودکارآمدی، سازگاری اجتماعی و کیفیت روابط اجتماعی داشتند. این نتایج نشان می‌دهد که واقعیت‌درمانی با تأکید بر مسئولیت‌پذیری و مهارت‌های ارتباطی، مداخله‌ای مؤثر برای ارتقای سلامت روان و توانمندسازی زنان مطلقه است.