سامانه همایش های دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

صفحه اصلی / دومین همایش بین المللی و سومین همایش ملی زیستن با کیفیت از منظر روانشناسی،مشاوره و مددکاری اجتماعی

اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی بر بحران هویت و خویشتنداری در نوجوانان دارای تعارض با والدین

نویسندگان :

زهرا فلاحتی¹ محسن لعلی²

1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر 2- دانشگاه فرهنگیان اصفهان

کلمات کلیدی :

بحران هویت،،تعارض با خانواده،،خویشتنداری،،طرحواره درمانی هیجانی،،نوجوانان

چکیده :

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی بر بحران هویت و خویشتنداری در نوجوانان متعارض با والدین شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر 16-18 سال دوره متوسطه دوم در شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1403 بودند که از بین آنها، 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی و برابر در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند؛ به این صورت که در هر گروه 15 نفر قرار داشت. آزمودنی های گروه آزمایش طی 12 جلسه 60 دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی قرار گرفتند؛ در حالیکه آزمودنی های گروه کنترل در این برنامه شرکت نداشتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعارض با والدین اشتراوس (1988)، پرسشنامه بحران هویت احمدی (1376) و پرسشنامه خودکنترلی تانجی و همکاران (2004) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نسخه 27 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد که میزان بحران هویت و خویشتنداری در گروه آزمایش با گروه کنترل پس از اجرای مداخله تفاوت معنادار داشته است (05/0>P). در واقع، برنامه طرحواره درمانی هیجانی توانسته است به بهبود معنادار بحران هویت و خویشتنداری در گروه آزمایش منجر شود. از یافته های این پژوهش چنین استنتاج می شود که درمان مبتنی بر طرحواره هیجانی می تواند به عنوان ابزاری سودمند در جهت بهبود بحران هویت و خویشتنداری نوجوانان دختر دارای تعارض با والدین به کارگرفته شود.