سامانه همایش های دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر

صفحه اصلی / دومین همایش بین المللی و سومین همایش ملی زیستن با کیفیت از منظر روانشناسی،مشاوره و مددکاری اجتماعی

برسی رابطة بین طرح‌واره‌ رهاشدگی با خودشفقتی با میانجی‌گری ذهنی‌سازی در زنان شاغل شهر اصفهان

نویسندگان :

زهرا کاظمی راشنانی¹ شقایق کهریزی²

1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی شهر 2- عضو هیئت علمی دانشگاه غیر انتفاعی المهدی

کلمات کلیدی :

طرح‌واره رهاشدگی،خودشفقتی،ذهنی‌سازی،زنان شاغل

چکیده :

با توجه به اهمیت نقش مؤلفه‌های روان‌شناختی در بهزیستی روانی زنان شاغل، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ذهنی‌سازی در رابطه بین طرح‌واره‌های رهاشدگی با خودشفقتی در زنان شاغل شهر اصفهان انجام گرفت. این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه زنان شاغل در سازمان‌ها، شرکت‌ها، مؤسسات آموزشی و مراکز درمانی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ تشکیل داده‌اند. نمونه‌ای متشکل از ۳۰۰ نفر از این زنان با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردید. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه یانگ، پرسش‌نامه خودشفقتی نف، و پرسش‌نامه ذهنی‌سازی فوناگی بودند. پس از گردآوری و تجزیه تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار هایSPSS و AMOS ، نرمال بودن توزیع متغیرها مورد تأیید قرار گرفت و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری مناسب جهت آزمون فرضیه‌های میانجی‌گری انجام شد. یافته‌ها نشان داد که بین طرح‌واره رهاشدگی و خودشفقتی، رابطه معناداری وجود دارد و ذهنی‌سازی نقش میانجی‌گری معناداری در این رابطه ایفا می‌کند. مسیر غیرمستقیم بین طرح‌واره رهاشدگی و خودشفقتی با میانجی‌گری ذهنی‌سازی از لحاظ آماری معنادار بود (p < 0.01) و ضریب تأثیر این مسیر غیرمستقیم برابر با 0.35 گزارش شد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که ذهنی‌سازی به‌عنوان یک سازه روان‌شناختی پیچیده، می‌تواند نقش واسطه‌ای مهمی در کاهش پیامدهای منفی ناشی از طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و ارتقای ظرفیت‌های هیجانی و شناختی همچون خودشفقتی ایفا نماید. این نتایج می‌تواند در طراحی مداخلات روان‌شناختی مبتنی بر ذهن‌آگاهی، ذهنی‌سازی و اصلاح طرح‌واره‌های ناکارآمد در زنان شاغل مؤثر واقع شود.